روستای چمنی

چمنی روستایی است از توابع بخش درودزن شهرستان مرودشت در استان فارس کشور ایران. این روستا در طول جغرافیایی ۲۱ درجه و ۴۲ دقیقه شمالی و ۱۱ درجه و ۶۳دقیقه جنوبی از شهرستان مرودشت که در ۴۱ کیلومتری شیراز می‌باشد و در ۲۰ کیلومتری شمال شرق شهرستان مرودشت و در ۴ کیلومتری مسیر تردد اصلی محور شمالی این شهرستان واقع شده‌است. 

تعدادی از روستاها و مکان های نزدیک و همجوار روستای چمنی عبارتند از : شهرک طالقانی، آبگرم،منزل مرحوم شیر محمد قلی پور، فخر آباد، اسفدران، ،بورکی و باغ سرهنگ 
روستای شهرک طالقانی در شرق روستای چمنی به فاصله 9 کیلو متری واقع شده است و بر اساس سر شماری سال ١٣٨۵ جمعیتی برابر با ۴٧٩ نفر داشته است. 
منزل مرحوم شیر محمد قلی پور درجنوب شرقی به فاصله 7 کیلومتری روستای چمنی واقع شده است. سر پیچ پل نو
روستای آبگرم با جمعیتی حدود ٩٨ نفر، در جنوب شرقی به فاصله10  کیلو متری نسبت به روستای چمنی قرار دارد.
مجتمع گوشت-واحد خوراک دام در جنوب روستای چمنی  به فاصه تقریبی 12 کیلو متری نسبت به همین روستا قرار دارد البته لازم به یادآوری است که مجتمع گوشت منحل شده و به جای آن دانشگاه آزاد و شرکت پگاه فارس و ...... بوجود آمده است.
روستای فخر آباد تقریبا در جنوب شرقی روستای چمنی به فاصله13  کیلو متری قرار گرفته و بر اساس سرشماری سال ١٣٨۵ جمعیتی برابر با ۴۵٨ نفر داشته است.
روستای اسفدران و امام زاده محمد (ع) در شرق روستای چمنی به فاصله 18 کیلو متری واقع شده است و جمعیتی برابر با ۶٩٩ نفر (بر اساس آمارگیری سال ١٣٨۵) داشته است.
روستای دم افشان  واقع در دهستان رامجرد دو د رشرق روستای چمنی به فاصله 5 کیلو متری قرار گرفته است و بر اساس سر شماری سال ١٣٨۵ جمعیتی برابر با ٩١٠ نفر داشته است.
روستای بورکی واقع در منطقه رامجرد دو به فاصله 1 کیلو متری نسبت به روستای چمنی قرار گرفته است.این روستا در شرق  روستای چمنی  واقع می باشد و با آمارگیری سال ١٣٨۵ حدود ٩٠٧ نفر جمعیت داشته است.
یک کوه  چمنی و بورکی را از هم جدا کرده است.
 

اماکن مذهبی: زیارتگاه حضرت ایوب نبی(ص) ( در 1  کیلومتری روستای چمنی رامجرد جنوب روستا(بالای روستا) (٣٠ کیلومتری شهر مرودشت) )

اماکن دیدنی: درختان سرسبز و سکوبندی سیمانی در کنار بقعه منظره زیبایی را به این زیارتگاه داده است و همچنین قرار گرفتن در دل کوه باعث می شود هر بیننده ایی مجذوب آن شود. تپه ایی سرسره مانند در پانصد متری شمال بقعه مباشد که به نام سرسره ایوب معروف است و در زمانهای قدیمی تر جوانان جهت بازی و سرسره خوردن به این محل می رفتند. محل دیگری در این زیارتگاه وجود دارد که به گله ایوب معروف است و عده ایی اعتقاد دارند که گوسفندان حضرت ایوب(ص) در این محل تبدیل به درخت شده اند و حتی چوپانی هم برای آن متصور می شوند. این مکان که دره در حدود هفتصد متری شمال غربی زیارتگاه کنار تپه ای واقع شده است وهمچنین محل ورود به جاده منتهی به زیارتگاه هم می باشد. شیر سنگی ایوب یکی از با ارزش ترین سمبل ها به شمار می رفت که در سال 80 به سرقت رفت از این شیر سنگی 2 عدد وجود داشت که یکی از آنها به دلیل گیر کردن یک افغانی مجبور به شکستن پایه های شیر  و بیرون کشیدن افغانی شدند.  بقایای شیر  شکسته هنوز هست  ولی  نمونه شیر در امامزاده  اسحاق ابرج موجود است. باغ سرهنگ در شرق به فاصله 3 کیلو متری نسبت به روستای چمنی  واقع شده است.این باغ در گذشته سر سبز تر و درختان بیشتری داشته اما با فروش آن به اشخاص دیگر تغییراتی در آن داده شده است.
در 2 کیلو متری روستا جاده ایوب به طرف کوشکک در کوه مکانی وجود دارد به نام 13 سوراخه.

بازی های بومی محلی: تركه بازي، دُرنه بازی، بندک سرگو (همان خر تپو)، عمو زنجيرباف 

تركه بازي 
اين بازي نوعي رقص مردانه است و در مراسم عروسي و ختنه سورون و جشنها برگزار مي شود. بازي كن همراه با آهنگ ساز و نقاره حركت پاهاي خود را تنظيم مي كند. شخصي كه تركه را در دست گرفته سعي مي كند آن را به پاي حريف خود بزند حريف نيز با چوب بلند و كلفتري كه دارد سعي مي كند مانع برخورد تركه به پاي خود شود. برنده كسي است كه چوب را به پاي حريف بزند با آنكه مانع از كتك خوردن خود شود.
 دُرنه بازی 
یکی از بازیهای محلی که بیشتر و پیش تر در روستاها انجام می شد دُرنه بازی بود. معمولا دُرنه کمربند یا طناب یا شاید تکه چرم بلندی بود که نوک آن بر روی دایره ای بزرگ به قطر تقریبی ۴ یا ۵ متر قرار می گرفت. درون محیط دایره بسته به تعداد شرکت کنندگان در بازی ۴ یا ۵ یا بیشتر نفرات قرار گرفته و به فواصل منظم کمربند های خود را بر روی لبه ی دایره قرار داده و با قرار دادن پا یا دست بر روی آن از آن نگهداری می کردند. گروه بیرونی دایره که رقبای گروه داخلی دایره بودند بایستی به نحوی دُرنه را از گروه داخلی می ربودند که با نوک پای افراد محافظ دُرنه یا کمربند تماسی نداشته باشند. فردی که داخل دایره بود نبایستی تماسش را از نظر بدنی با داخل دایره قطع می کرد حالا حتی اگر دستش را داخل دایره می گذاشت و با نوک پا جائی از بدن رقیب را لمس میکرد رقیب از بازی اوت می شد و تا پایان بازی صبر میکرد تا جزء کتک خورهای داخل دایره قرار بگیرد.اگر فرد بیرونی موفق می شد دُرنه را به دست آورد فرد داخل دایره بایستی تا پایان بازی داخل دایره بماند تا او نیز در پایان جزء کتک خورها باشد . در صورتی که تمام دُرنه ها از بیرون جمع می شدند افراد داخل دایره توسط افراد بیرونی با ضربات تازیانه ی دُرنه ها تنبیه می شدند که این قسمت از بازی هیجان فراوانی داشت. هر چه تعداد افراد داخل دایره بیشتر بود شور و غوغای بازی بیشتر می شد. در این مرحله نیز افراد کتک خور بایستی دُرنه را از افراد بیرونی در حالیکه داخل دایره بودند می گرفتند تا تعداد کتک زننده ها کمتر شود.با باز پس گیری کمربندها دور بعدی بازی شروع می شد. در دور بعدی بازی جای افراد عوض می شد و گروه بیرونی به داخل دایره رفته و بازی از نو شروع می شود.
 بندک سرگو (همان خر تپو)
بازیکنان دو گروه می‌شوند. افراد يک گروه دست‌ها را روى شانه‌هاى هم مى‌گذارند و دايره مى‌زنند. یک نفر از افراد همين گروه دور حلقه می گرددتا ازافرادگروه محافظت کند و گروه ديگر بايد سعى کنند خيز برداشته و بى‌آنکه پای فردمحافظ به آنها اصابت کند روى دوش بازيکنان داخل حلقه بپرند. اگر موفق شوند، تا آخر آن دور بازى سوار هستند ولى اگر پای محافظ به کسى اصابت کرد او بايد جاى خود را به يارى که درون حلقه بوده عوض کند
 عمو زنجيرباف 
بازيکنان دست يکديگر را مى‌گيرند و زنجيرى درست مى‌کنند. يک نفر از ميان آنها استاد شده و از آنها سئوالاتى مى‌کند و همگى با گفتن 'بله' به او جواب مى‌دهند و هربار با تقليد صداى حيوانى از زير دست‌هاى زنجير‌شده ٔ يکديگر رد مى‌شوند تا جائى‌که همه ٔ دست‌ها قفل شود. آن‌گاه زنجير را آن‌قدر مى‌کشند تا از جائى پاره شود .